Svalbard. Der er ingen stader i heile det vakre, langstrakte landet vårt som er meir magisk. Sommarferie på Svalbard byr ikkje på sommar i klassisk forstand – det vil seia varme, badetemperaturar og campingplass. Men kva skal du med varme når ein har dunjakke?
Årets store plan for sommarferien var padleekspedisjon på Svalbard. Medlemmane i ekspedisjonen var Calle, Miriam, Marius, Eli, Katrine og meg sjølv.
Første bud for vellukka ekspedisjon er god planlegging. Her tester Eli kajakkutstyret før me legg i veg.
Trass i nitidig planlegging frå ekspedisjonsmedlemmane si side, gjekk ikkje alt på skinner. Etter å ha slept og heist seks fulle kajakkar ombord på ein båt og køyrd halvanna time ut isfjorden, vart me effektivt stoppa av svart røyk i maskinrommet. Tilbake til start.
B-planen gjekk med kajakk på tursitcruise til Pyramiden og vidare. Fotostopp framføre brefront undervegs.
Etter ein del om og menn var me endeleg på vatnet. Første stopp: Skansebukta. Kor det i si tid vart gjort forsøk på å etablera ei gipsgruve. Det heile var ikkje så veldig vellukka, ettersom det viste seg at gipsen ikkje var gips likevel. Så i dag står det nokre jernbanesviller, ein gamal trebåd og ei lita hole i fjellet i Skansebukta. Eit ekte svalbarsk kulturminne.
Langs dei steinete strendene var det ikkje noko problem å oppdriva drivtømmer nok til å fyra bål, i alle fall. Tømmeret kjem frå Russland og driv med havstraumane til Spitsbergen.
Det manglar ikkje plass til proviant og utstyr i seks kajakkar, men der blir ein del fram og til bake og inn og ut når det skal pakkast opp og ned.
Tørrdrakt – den nye turbekledningen. Det blir ganske klamt, men ikkje nødvendigvis så varmt i vinden. Her på veg til den sagnomsuste svenskehytta, kor eit titals unge menn døde av blyforgiftning ein kald vinter.
Dei sedimentære bergartane som fjella på Svalbard består av, eroderer sakte men sikkert eroderer ut i havet. Formasjonane er karakteristiske:
Og under fjellet dei opne slettene ut om havet:
Det er ikkje å stikka under stol at der vart ein del kalde sommarkveldar på Svalbard. Utrusta med full vinterbekledning (stillongs, ullbukse, rompevarmar, skallbukse, ullstrøyer, ullgenser, dunjakke, lue, vottar etc) + bål, så heldt ein varmen på eit vis. Men andre kveldar var det mildt og varmt i ullgenseren eller dunjakka:
Rødsildre og reinsdyrhorn. To ting der var rikeleg av på slettene:
Dei tilhøva eg trur me hadde aller mest av på turen var kombinasjonen av motvind og motstraums. Ispedd relativt lågt skydekke. Det er ikkje heilt forsvarleg å fotografera i båt under sånne tilhøve, men så skein det opp:
Ingenting er som ein lunsj der ein kan halda seg varm og god utan å springa fram og tilbake på rullesteinsstranda
I juni høyrer kvitkinngåsa og kortnebbgåsa heime på Svalbard. I likskap med ei lang rekke andre fuglar frå fjern og nær.
Uansett kor spektakulær naturen, dyrelivet og landsskapet viser seg, så er ingenting viktigare enn å ha med seg dei beste folka. Du høyrer Halvdan Sivertsen spela i bakgrunnen: “Hver gang vi møtes, har vi det bra. Vi e venna for livet, sånne e gode å ha-a.”
Men etter i vekes tid på farten vart me plukka opp og skipa heim igjen til fastlandet.
Foto: Helga Eggebø